İnsanın içini gören yazar Marcel Proust’tan alıntılar

10 Temmuz 1871’de, Paris’in güney yakasında doğan Proust, yazmaya da, yayımcılık işleriyle ilgilenmeye de çok erken yaşlarda başladı. Henüz okul yıllarında “La Revue Verte” ve “La Revue Lilas” dergilerinde yazılarını yayımlıyordu. Proust, Paris yönetiminin baskılanması ile çıkan şiddet ortamına doğmuştu. Çocukluğu da Üçüncü Cumhuriyetçilerin göreve geldiği sıralarda geçti. Tüm bu dönemleri gözlemlemiş, özellikle aristokrasinin çöküşü ve orta sınıfın yükselişi dönemine denk gelen Üçüncü Cumhuriyetçiler yönetiminde yaşanan bütün toplumsal değişimleri, 20. Yüzyılın en büyük eserlerinden biri olarak kabul edilecek, 7 cilt şeklinde toparladığı Kayıp Zamanın İzinde serisinde yazmıştı…

İyi ki doğdun Marcel Proust!

KAYIP ZAMANIN İZİNDE

Kayıp Zamanın İzinde eseri, Türkçede tam metin olarak yayımlanmaya Roza Hakmen’in çevirisiyle 1990’da başladı. Yıl yıl belirtmek gerekirse;

1996 - Çiçek Açmış Genç Kızların Gölgesinde

1977 - Guermantes Tarafı

1997 - Sodom ve Gomorra

1999 - Swann'ların Tarafı

2001 - Mahpus

2001 - Albertine Kayıp

2001 - Yakalanan Zaman romanları yayımlandı.

Bu serinin kurgusunun merkezinde 4000 sayfa boyunca adı belki bir belki iki kez geçen Marcel adında bir başkahraman var. Marcel, bir yazar olmak istiyor. Ancak hayatının belleğini bulamamak gibi bir sorunu var ve bu durum, onu yazma konusunda sürekli aksatıyor. Yazarlık macerasını 7 cilt boyunca sürdüren Marcel, sonunda yazmaktan vazgeçmeye karar veriyor ki, sonlara doğru bir yerde kazara da olsa belleğini buluyor ve sonunda yazmayı başarıyor. Onca peşinden koşsa da, bulduğunda anlıyor ki, belleğinden uzaktayken, aslında her şey çok daha yolunda gibiydi. Sonunda Marcel şöyle bir şey söylüyor: “Gerçek cennetler, unuttuklarımızdır.”

- Zahmete değecek bir insan için sıkıntıya katlanmak en büyük zevktir.

(Albertine Kayıp)

*

- …Ama aslında, zahmete değeceğinden emin olsak, zamanımızı bir insana harcamayı tercih ederdik. bütün mesele budur; siz kendinizi biraz tanıyorsunuzdur herhalde. Zahmete değer misiniz, değmez misiniz?

(Albertine Kayıp)

*

- Hepimiz, artık sevmediğimiz zaman, biliriz ki, unutmak, hatta bulanık hatıralar bile, mutsuz aşk kadar ıstırap vermez.

(Çiçek Açmış Genç Kızların Gölgesinde)

*

- Sevilmek istediğimiz için anlaşılmak isteriz ve sevdiğimiz için de, sevilmek isteriz.

(Albertine Kayıp)

- Aşkın etrafına çektiğimiz aşırı dar sınırlar, tamamen hayat hakkındaki muazzam cehaletimizden kaynaklanır.

(Çiçek Açmış Genç Kızların Gölgesinde)

*

- Sessizliğin bir güç olduğu söylenir; bambaşka bir anlamda, sevilen kişinin emrinde, korkunç bir güçtür. Bekleyenin sıkıntısını artırır. Bir kişiye yaklaşmaya insanı en fazla davet eden şey, kendisini ondan ayıran şeydir; sessizlikse, aşılması en imkânsız engeldir!

(Guermantes Tarafı)

*

- Hayatımızı bir insana göre kurarız; artık onu hayatımıza kabul edebileceğimiz an geldiğinde, o insan gelmez, sonra bizim için ölür ve biz de sadece onun için hazırlanmış olan şeyin içine hapsolup yaşarız.

(Çiçek Açmış Genç Kızların Gölgesinde)

*

- Aslında kıskançlık, bir görünüp bir kaybolan hastalıklardandır; sebebi gelip geçici, zorlayıcı ve belirli bir hasta için hep aynıdır, bir başka için tamamen farklı olabilir.

(Kibarlar Âlemi - Kayıp Zamanın İzinde)

- Çünkü uzak bir şeyin geçmişteki uzaklığı, aradan geçmiş olan günlerin gerçek mesafesinden çok ,o şeye bakan hafızanın görsel gücüyle orantılıdır.

(Albertine Kayıp)

*

- Çünkü hiçbir şey aynen tekrarlanmaz; birbirine en çok benzeyen, niteliklerinin yakınlığı ve koşulların benzerliği nedeniyle birbirine simetrik diye adlandırdığımız hayatlar bile birçok bakımdan birbirine zıttır.

(Albertine Kayıp)

*

- Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.

(Albertine Kayıp)

*

- Elveda... Varlığımın en olumlu kısmını size bırakıyorum…

(Albertine Kayıp)

*

Instagram: biyografivekitap