Anıl Basılı, Kitap Kurdu Olmak İstemeyen Maya’yı anlattı

Sosyal mesafeden röportajlarımda bugünkü konuğum Sevgili Anıl Basılı. Konumuz kitaplar, çocuklar, kitap kurtları…

‘Takılıp düşsem de tekrar kalkmaktan, denemekten vazgeçmiyorum. Umutlu çocuklara inanıyorum! Yazmak benim için herkesin vapuru kaçırmamak için koşturduğu bir iskelede biraz soluklanıp, etrafı gözlemlemek gibi.’ diyor Anıl. Ebeveynlere çocukların okuma etkinliği konusunda eğlenceli önerileri de var. Röportajımızla baş başa bırakıyorum sizi.

Keyifli okumalar…

UMUTLU ÇOCUKLARA İNANIYORUM

- Anıl Bey merhaba! Röportajıma hep bu soru ile başlıyorum. Alacağım cevaplar heyecan veriyor… Anıl Basılı kimdir? Ulaşılanın dışında kalemi ve duygularıyla kendini nasıl anlatır?

Merhabalar, çocuk kitapları yazarı ve gazeteciyim. Çocuklar için öneri kitaplarımı paylaştığım bir köşem var. Türkiye’nin birçok noktasında sosyal sorumluluk projeleri yürütüyorum. Köy okullarına oyuncak ve kitap ulaştırıyoruz. STK kuruluşları ile birlikte köy okullarında yaratıcı yazma atölyeleri düzenliyorum. Takılıp düşsem de tekrar kalkmaktan, denemekten vazgeçmiyorum. Umutlu çocuklara inanıyorum! Yazmak benim için herkesin vapuru kaçırmamak için koşturduğu bir iskelede biraz soluklanıp, etrafı gözlemlemek gibi.

- Ne güzel işler yapıyorsunuz… Peki yazmaya nasıl başladınız? Yazma rutininiz nedir?

Yazmak çocukluğumdan itibaren hayatımın vazgeçilmeziydi. Küçükken duygularımı sözlü olarak paylaşmayı seven birisi değildim. Yazmak bana iyi geliyordu. Öyküler, şiirler, günlükler… O zamanlar kendimi iyi hissetmek için yazıyordum. Şimdi daha disipline edilmiş haliyle masaya oturuyor ve her gün yazmaya özen gösteriyorum.

- Bir pandemi sürecinden geçiyoruz, malum. Bu süreç sizi nasıl etkiledi? Yazarlığınızı besledi mi örneğin?

Bu dönemde oku kendine doğrultan herkes kendiyle yüzleşti aslında. Yaptıklarını ya da yapamadıklarını gözden geçirdi. Zaman kavramını sorguladı. Ben de öyle yaptım. Yazma düzenime devam ettim. Sevdiğim şeyleri denemeye özen gösterdim. Kendini tanımak için zaman yaratamıyor insan. Kendimi hatırladım.

ÇOCUKLAR HAYATA SIFIR NOKTASINDAN BAKIYOR. ZAMANI BAHANE ETMİYOR.

- Bizi ‘Kitap Kurdu Olmak İstemeyen Maya’ adlı kitabınız buluşturdu. Kitaptan, yazarlığınızdan bahsedeceğiz; ama önce sormak istiyorum: Neden çocuk kitapları?

Çocuklar hayata sıfır noktasından bakıyor. Zamanı bahane etmiyor. O an içinden resim yapmak geliyorsa yapıyor, ertelemiyor. Bir cümleden yola çıkarak farklı etkinlikler planlayabiliyorsunuz. Yetişkinler de ise devreye inanmak/inandırmak giriyor. Yetişkini o atölyeye çekmek için önce onu inandırmalısınız ve fayda sağlayacağını garanti etmelisiniz. Zamanları çok değerli.

- Hayalperest bir çocuk muydunuz? İnsan yaşadığı çocukluktan etkilenerek mi çocuk kitapları yazmaya karar veriyor acaba?

Tetikliyor olabilir. Ben meraklı ve hayal kuran bir çocuğum. Büyümüyorum. Küçükken anıları biriktirdiğiniz çanta ne kadar büyük gibi gelirdi. Sonrasında biriken anılar o çantada yer bırakmıyor. Sizde en özellerini toplamaya ve onları unutmamaya çabalıyorsunuz. Çocukluk anılarımda beni hayata bağlayan nahif bir yan var. Beni ben yapan ve tamamıyla kabullendiğim. Yaşadığı çocukluk dönemi etkili olabilir, yetişkin döneminde karşılaştığı problemler olabilir. Çocuk Edebiyatı hayatın her alanına uzanabilen bir sarmaşık aslında. Siz orayı terk etmiş olsanız da o yaşamaya devam ediyor.

- Peki bir gün yetişkinler için de yazacak mısınız? Bu alanda çalışmalarınız var mı?

Yetişkinlerle birlikte atölyelerde bir araya geliyorum. Ama yetişkin tarafına yönelmek gibi bir amacım şu an için yok.

HERKES ÇOCUĞUNUN KİTAP OKUMASINI İSTİYOR; AMA EVDE KİTAP OKUYAN KİMSE YOK

- ‘Kitap Kurdu Olmak İstemeyen Maya’nın hikâyesinin ortaya çıkmasındaki ilham kaynağınız neydi?

Çocuğuyla nitelikli vakit geçirmeyen ebeveynler. Herkes çocuğunun kitap okumasını istiyor; ama evde kitap okuyan kimse yok. Kitapçıya ya da kütüphaneye gitmiyoruz. Çocuklarımıza kitap hediye etmiyoruz. Onları okumaya cesaretlendirmekten ya da teşvik etmekten çok uzağız. “Neden benim çocuğum kitap okumuyor?” diye soranlara tek bir soru soruyorum. “Siz okuyor musunuz?” Sonrası sessizlik.

- Maya nasıl bir karakter? Onunla nasıl tanıştınız?

Maya hayal gücü yüksek, meraklı; ama bir o kadar da önyargıları olan bir karakter. Kitap kurdu kavramının ne anlama geldiğini bilmediği için çok yanlış konumlandırıyor. Ailesinden de yeterli bir açıklama gelmiyor.

- Kitapta hikâye, çizimlerin içine yerleştirilmiş şekilde. Çok hoş görünüyor. Bu süreç nasıldı?

Sevgili Göktuğ Karahan’la birlikte kitap üzerine çalışırken motivasyonumuz epey yüksekti. İki tarafın ortaya çıkardığı esere baktığımda çok mutlu olduğumu söyleyebilirim. Geri dönüşler de bu noktada epey kıymetli. Yazar ve çizer ortaklığı okul öncesi döneme ait kitaplarda eş özene sahip. İki taraf birbirini destekleyebilmeli.

BENİM İÇİN ‘KİTAP KURDU’, ÇOK KİTAP OKUYANDAN ZİYADE NİTELİKLİ OKUMA YAPABİLEN BİREYLERDİR

- Kitap kurdunu nasıl tanımlarsınız? Siz çocukken bir kitap kurdu muydunuz?

Benim için “Kitap kurdu” çok kitap okuyandan ziyade nitelikli okuma yapabilen bireylerdir. Okuduğu kitabı hemen kenara atmayan, üzerine düşünen ya da yazarını merak edip araştıran. Eser bir bütündür. Yazıldığı dönem, yazarın düşüncelerinin önemli olduğunu düşünüyorum. Çocuklukta başladı kitap okuma serüvenim. Çok kitap okudum. Ama dönem şartları konuşulduğunda okuduğum kitapların niteliği de tartışılır.

- Çocukken en sevdiğiniz kitap, hikâye/masal kahramanı hangisiydi?

Pinokyo ve Kibritçi Kız’dı.

- Yazdığınız çocuk kitaplarının ortak duygusu nedir?

Hayal kurmanın hayatımızın her anında önemli olduğu. Onlardan vazgeçmeden devam edebilme gücünü gösterebilmeliyiz. Ve önyargılar hayatımızda yıkılması zor duvarlara dönüşmeden müdahale edebilmeliyiz.

KENDİNİZİ EN İYİ NEREDE HİSSEDİYORSANIZ, ORAYA KÖK SALIN

- Çocuklara hikâyeler yazarken nasıl hissediyorsunuz peki?

Yazmanın önemini; git gide artıyor. Anlatmak ve yeni dünyaya dair daha güçlü durabilmelerinin önünü açmak istiyorsunuz. Steril bir dünyada değiliz. Gülmek, ağlamak, üzülmek, kaybetmek, mutlu olmak, vazgeçmek… Hepsiyle iç içeyiz. Doğal olarak bir cümleyle birbirimize tutunabiliyorsak, umut hep var demektir. Umutlu hissediyorum.

- Sizce çocukların kitap kurdu olması gerekiyor mu? Ya da nasıl olacaklar? Ailelere bir öneriniz olur mu?

Böyle bir zorunluluk yok tabii ki. Ama bir çocuğun kitap okumayı neden sevmediğini iyi anlamak gerekiyor. Henüz ilgi alanına yönelik bir kitapla tanışmamış olabilir. Bu nedenle kitaplarını seçerken onun fikrini almamız ve kitapçılara birlikte gitmemiz çok önemli. Zorlamasınlar, birilerini örnek göstermesinler. Evde okumaya yönelik etkinlikler yapabilirler. Kitap kavanozu hazırlayıp içine okumak istedikleri kitapların isimlerini yazabilirler. Hangi kitap çıkarsa kavanozdan onu okumaya başlayabilirler.

- Çocuklara, kendini çocuk hissedenlere neler söylemek istersiniz?

Büyüyoruz ve balonlarımız gökyüzüne kaçıyor. Elimizde tutmaya çalıştıkça yorulduğumuzu hissediyoruz. Hepsine sahip çıkmaya çalışıyoruz. Bırakın, balonlar kaçsın… Dağılsınlar durmadan. Her şeyi elimizde tutmamız mümkün değil. Kendinizi en iyi nerede hissediyorsanız, oraya kök salın. Umutla.

: Teşekkür ederim.

Anıl Basılı: Teşekkür ederim.

Kitap Kurdu Olmak İstemeyen Maya

Anıl Basılı

Timaş Çocuk Yay.

S.: 36

Kitabı satın almak için tıklayınız: kitap365

*

Instagram: biyografivekitap