Ahmet Muhip Dıranas'ın filmlere konu olan ünlü şiiri: Fahriye Abla
Özel İçerik

Ahmet Muhip Dıranas’ın bu çok sevilen şiiri, usta yönetmen Yavuz Turgul’un ilk yönetmenlik denemesine ilham verdi.

Filmde meşhur Fahriye Abla’yı Müjde Ar canlandırdı. Film Türk Sinemasının en sevilen yapımlarından biridir. Fahriye Abla şiiri ise, ünlü şair ve yazar Ahmet Muhip Dıranas'ın en sevilen ve bilinen şiirleri arasındaki yerini alıyor.

Bu güzel şiiri bir kez daha hatırlatmak istedik...

Ahmet Muhip Dıranas'ın filmlere konu olan ünlü şiiri: Fahriye Abla

Filmin afişi

HECE ŞİİRİNİN SON KUŞAĞI

Hece şiirinin son kuşağı denilebilecek şairler arasında Ahmet Muhip Dıranas, çağcıl Batı şiirine (Baudelaire, Verlaine) en yakın, kendinden bir iki kuşak sonrası şairler üzerinde, az sayıda şiirle bile olsa, uzun süre etkili olan bir şairdir.

Ahmet Muhip Dıranas'ın filmlere konu olan ünlü şiiri: Fahriye Abla

GELENEKSEL ÇAĞDAŞLIĞI YAKALAYAN ŞAİR

Hece ölçüsü sınırlarında kalarak ama durak ve vurgu yerlerini değiştirerek gelenekselde çağdaşlığı yakalayan, çağrışım gücü yüksek, yurdu, insanı ve doğası ile barışık, alışılmadık deyiş örgüsüyle unutulmaz şiirler yazmıştır.

Şiirlerinde aşk, tabiat, ölüm, hatıralar, sığ olmayan bir anlatımla ve düşündürücü boyutlar içinde verilmiştir.

FAHRİYE ABLA...

İşte o ünlü şiir...

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan'da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hâtırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne vefalı komşumdun sen, Fahriye abla

Ergül Tosun

Kitap sayfası için iletişim:

ergul.tosun@ensonhaber.com